Rodhan Al Galidi

Zorro roemt meisjes uit zijn dorpje

Hoe mooi de meisjes uit ons dorpje
verlegen, onzeker, bang.
Ze gaan het huis niet uit
zonder vader, broer of oom.
Geen rode rozen vallen
op hun nachtelijke haren.
Geen snaren voor hen geroerd,
geen serenades die hun ramen openen
of maanlicht.
‘s Nachts geen touw aan hun kozijnen,
geen vlecht naar beneden voor minnaars.
Ze weten wat het kind,
maar niet wat de man wil.
Gevoelig,
niet lopen als soldaten,
niet praten over menstruatie in de trein,
geen kauwgoms
met verschillende smaken
onder hun tong.
Geen DNA van hun kinderen genomen
om te weten wie de vader is.
De meisjes uit ons dorpje,
hun handen trillen van ouderdom
en niet van vibrators.
Allemaal worden ze vrouw.
Geen snor,
geen alcohol, geen hasj.
Gevangen,
maar vrolijker en warmer
dan vrouwen die naakt in kroegen huilen

Rodhan Al Galidi
(Rodhan Al Galidi is een Iraakse vluchteling. Na 6 jaar verblijven in diverse opvangcentra in Nederland wijkt hij uit naar België. Momenteel woont hij in Antwerpen)