Verborgen Veerkracht

Over de auteur

Uyên Lu is geboren in 1964. Ze groeide op tijdens de Vietnam-oorlog. Op 30 april 1975 vielen de communisten uit Noord-Vietnam de Republiek Vietnam in het Zuiden binnen. Op haar vijftiende deed Uyên de eerste poging om het communistische schrikbewind per boot te ontvluchten. Deze poging mislukte waardoor ze oog in oog kwam met zeepiraten. Op haar zestiende deed ze een nieuwe vluchtpoging. Ook deze mislukte en ze belandde in de gevangenis. Pas bij de derde poging lukte het Uyên het vrije land te bereiken dankzij de bemanning van het schip Smit Lloyd 104. Dankzij alles wat Uyên meegemaakt heeft is ze als psychosociaal therapeur in staatmensen met een oorlogstrauma te begrijpen en te helpen. In 2016 treedt ze tot Hoofdbestuur van de Bond van Nederlandse Militaire Oorlogs- en Dienstslachtoffers (BNMO) met de portefeuille Trainings- en Begeleidingsdagen, een onderdeel van de kernwaarde Zorg Voor Elkaar.

***

Voorwoord

De geschiedenis lijkt zich te herhalen. Beelden van wanhopige mannen, vrouwen en kinderen in gammele bootjes op de Middellandse zee zetten zich vast op ons netvlies. Waarom verlaten zij huis en haard? Wat maken die mensen mee? Waarom kiezen zij voor die levensgevaarlijke route? De media berichten ons er dagelijks over. Het verhaal erachter, van de mensen zelf, hebben we nog niet gehoord. Misschien moet daar eerst nog wat tijd over heengaan, voordat je in staat bent om daarover te kunnen reflecteren.

Dat maakt het boek “Verborgen Veerkracht” van Uyên Lu zo bijzonder. Het geeft een zeldzame inkijk in het leven en de vluchtmotieven van een Vietnamese bootvluchtelinge. Na het einde van de Vietnam-oorlog zochten veel mensen uit het Zuiden hun heil in het buitenland. Kinderen van voormalige tegenstanders van het communistische systeem dreigden rond 1978-1979 als kanonnenvoer ingezet te worden in conflicten met Cambodja en China. Vluchten kon vrijwel alleen per boot. Net als de kosten waren de risico’s enorm.

Tweehonderdduizend mensen hebben het niet gehaald, sommigen vermoord en verkracht door piraten, anderen omgekomen door orkanen, schipbreuk, ziektes, honger en dorst. Pas bij de derde poging lukte het Uyên en haar zus om te ontsnappen aan de communistische hel op aarde.

Het verhaal leest als een thriller, het pakt je bij je strot, het ontroert. Wat een moed om als vader je dochters in het ongewisse naar de vrijheid te sturen. Was het niet veel veiliger om thuis te blijven en je aan te passen, vraag je je af.

Dat had zeker gekund. De onderlinge liefdevolle betrokkenheid van het gezin had iedereen op de been gehouden ondanks alle tegenslagen. Maar er was iets in Uyên en de andere gezinsleden dat niet te onderdrukken was, namelijk de vrijheid om te zijn wie je wilt zijn. De ruimdenkendheid van de ouders en het stimuleren van het lezen van allerlei boeken, van interesses, hebben voor hen de basis gelegd om in verzet te komen tegen elke vorm van onderdrukking in denken, voelen en handelen.

Bij elke vluchtpoging leeft bij Uyên de gedachte dat ze liever sterft dan opnieuw onder het dictatoriale schrikbewind te moeten leven. Het regime dat miljoenen mensen het recht ontneemt om hun persoonlijkheid zelf vorm te mogen geven.

Het is een goed geschreven en eerlijk verhaal van iemand die als geen ander beseft dat aanpassing aan de omstandigheden een voorwaarde is om jezelf staande te houden. Dat ze daar steeds weer in slaagt, soms met de moed der wanhoop, getuigt van bewonderenswaardige veerkracht".

Bart Hetebrij