Petra Janbroers

Vietnam: Toerisme ontwikkelt zich razensnel

‘Will you buy my Hema-kettingen?’

Witte zandstranden en architectonische juweeltjes maken van Hoi An een must voor de toerist.

‘Nu opzouten?' vraagt het Vietnamese meisje stralend, in perfect Nederlands. Je lacht je rot, daar op het strand van Hoi An. Een heel blik heeft ze al opeengetrokken, met dank aan een lollige Iandgenoot. 'Amsteldam is capitoóól of Holland, Balkenende is pliministel and he looks like Hally Pottel', ratelt ze, vrijpostig gezeten op de rand van het zonnebed. ‘The queen is Beatlix, hel son is Alexandel and his wife Maxima.’ En of we nu dan iets willen afnemen, uit haar mandje vol armbandjes, kettingen 'van echte parels’ en snoep. Maar de indrukwekkende voorstelling helpt niet. 'Kijken, kijken, niet kopen', slingert ze de zuinige Hollanders in het gezicht voor ze teleurgesteld afdruipt.

Alleen hutjes

Hoi An Beach 2010. In de jaren negentig heette het nog Cua Dai en was er geen hotel of resort te zien. Het dichtstbijzijnde hotel lag in het oude stadje Hoi An, waarin de zestiende en zeventiende eeuw al Hollandse handelsschepen aanlegden, een kilometer of vijf landinwaarts in het estuarium van de Thu Bon rivier. Wij fietsten naar zee door de rijstvelden met gebukte vrouwtjes en traag ploegende waterbuffels; omringd door giechelende kinderen – een van hen met een aapje op het stuur. Wat hutjes onder de palmbomen op het zand, vissers waagden vlak voor de kust hun leven in wiebelende ronde eenpersoonsbootjes. Een oude vrouw op het strand gooide de kakelverse vangst op een open vuurtje, waarna je de vissen in wat bananenbladeren verorberde, een lawv 333-(bababa) biertje erbij. Met haar teen tekende ze de nota in het zand, enkele schamele duizenden Vietnamese dongs.

De weg tussen stad en strand staat nu onherkenbaar vol met hotels, restaurants, winkeltjes en huizen. Langs zee is een boulevard aangelegd, nog meer hotelcomplexen zijn in aanbouw. Er zijn strandtenten met parasols en ligbedden, we eten er kreeft met koele witte wijn uit het Vietnamese Da Lat, de rekening bedraagt zo'n twee miljoen dong (circa 75 euro).

Heimwee naar oude tijden? De nostalgische toerist beziet de vooruitgang wellicht met lede ogen maar in Hoi An, even ten zuiden van de voormalige demarcatielijn die tussen 1954 en de eenwording in 1976 de huidige Socialistische Republiek in Noord en Zuid verdeelde, klaagt niemand. Integendeel.

Eenden

Weg zijn de krotten die nog maar tien jaar geleden langs deThu Bon-rivier in het hart van de stad stonden. Fraaie villa’s zijn langs de oevers opgetrokken. Weg zijn ook de levende eenden die voorheen, met z’n allen aan elkaar gebonden, op de markt te koop werden aangeboden nadat ze ondersteboven hangend ‘s morgens vroeg op de fiets waren afgeleverd. De markt puilt nu uit van bamboe placemats in cadeauverpakking, houten doosjes met bijpassende houten eetstokjes en geborduurde dekbedovertrekken. Fietsen hebben het afgelegd tegen allerhande soorten brommers; zoals in heel Vietnam trouwens.

Hoi An was al bij de eerste buitenlandse toeristen populair, maar sinds het centrum met zijn prachtige 16de eeuwse ‘buishuizen' van Chinese, Japanse en Franse kooplieden en een unieke Japanse overdekte brug in 1999 op de Werelderfgoedlijst van Unesco werd geplaatst, loopt het storm. En terecht. Het eclectische stadsgezicht kom je nergens anders in Vietnam tegen, en de stranden zijn de mooiste van het land. Voor de kust liggen de Cham-eilanden waar je kunt duiken; de keizerlijke stad Hue en de tempels uit het Cham-rijk van My-Son zijn een dagtocht meer dan waard.

En niemand verlaat Hoi An zonder een op maat gesneden pak of overhemd of een custom made jurk van zijde met handgemaakte schoenen erbij. De stad is er al eeuwenlang beroemd om en 17 dollar voor een shirt of 30 voor een feestjurk (wijs maar aan in de catalogussen van de internationale modemerken) blijft een koopje. De order kan in een dag klaar zijn, terwijl de klant aan het strand geniet van verse ananas.

En van een nieuwe generatie kooplui. Een jonge man, een mand vol met de inmiddels bekende armbandjes, kettingen 'van echte parels' en snoep, duikt op naast ons tafeltje. ‘Whele ale you flom? Ah, Holland. You buy my Hema-kettingen?'

Petra Janbroers
Uit: De Pers, 20/04/2010