Dimitry Patoir

Vietnamees verkeersexamen – theorie

“Doe je wel voorzichtig, jongen?”, vroeg mijn bezorgde grootmoeder toen ik haar vertelde dat ik op de fiets door Vietnam ging trekken. Oma kan gerust zijn, fietsen door dat deel van Azië is kinderspel. Er zijn daar namelijk maar 10 verkeersregels:

Toeter altijd en bij voorkeur zo hard mogelijk. Als twee of meer voertuigen elkaar tegenkomen, bepaalt het volume van uw claxon wie er daadwerkelijk voorrang krijgt. Bij een gelijk aantal decibel, is de originaliteit van de melodie doorslaggevend. Let bij de aanschaf van een truck, auto of scooter dan ook alleen op de toeter!

In sommige landen rijden ze rechts, in andere links. In Vietnam rijdt u overal, bij voorkeur in het midden van de weg.

Als x het aantal zitplaatsen is dat normaal gesproken in of op een voertuig zit, zult u er minstens (2x+1) passagiers in vervoeren. Ter illustratie: in een busje met 12 zitplaatsen, worden minimaal 25 Vietnamezen vervoerd.

Als u genoeg geld hebt, koopt u een auto. Als u geen geld heeft voor een auto, koopt u een brommer of scooter. Als u daarvoor te weinig geld hebt, koopt u een fiets. Als u geen fiets kunt betalen, regelt u een waterbuffel. Gevolg: de waterbuffeldichtheid per vierkante kilometer is een omgekeerd evenredige maatstaf voor het economisch ontwikkelingsniveau van een regio.

De aard van de wegen (nationaal, provinciaal, lokaal) heeft geen enkele relatie met de kwaliteit van het wegdek. Nationale wegen gaan ineens over in gravel en modder met gaten, terwijl kleine lokale weggetjes spiegelglad asfalt mogen bevatten. Uitzondering hierop: de Ho Chi Minh highway, die is vernoemd naar de grote roerganger. Ter meerdere eer en glorie van De Grote Leider is deze weg altijd in prima conditie.

Op de spaarzame verkeersborden staan bij voorkeur plaatsen die niet op de enige wegenkaart van het land staan, en die tenminste 350 km weg liggen.

Om de schaarse toeristen te verwarren, worden plaatsen met vrijwel dezelfde naam zoveel mogelijk in hetzelfde gebied geplaatst. Ter illustratie: in de provincie Nghe An ligt binnen een straal van veertig kilometer: Ban Dan, Ban Ban, B’an Ban, Ban An, Ban Pan, Ban Quan en Ban Ban An.

Koeien lopen altijd midden op de weg, ook op de snelweg.

Handsfree bellen is verboden. U belt gewoon met de telefoon in uw hand. Uitzondering: als u op een scooter tegelijkertijd een steiger van twee verdiepingen en uw zoontje vervoert. Dan is het toegestaan handsfree te bellen, door het meereizende kind de telefoon aan uw oor te laten houden.

Even voor de zekerheid: vergeet echt niet om altijd te toeteren, ook om 2.00 uur ‘s nachts op een verlaten weg, want het is wel zo aardig om ook de slapende mensen te begroeten.

Dus oma, maak je geen zorgen!

Dimitry Patoir
Uit: De Aziatische Tijger, 22/06/2011