Annemarie Wijnhoven

Inburgerstaal – MCNVN

Ooit ben ik donateur geworden van het Medisch Comité Nederland - Vietnam . Daarom krijg ik regelmatig nieuws uit Vietnam , en onlangs een prachtige uitgave met mooie foto's ter gelegenheid van het veertigjarige bestaan van het Comité. Op de foto's zijn mensen geportretteerd in hun eigen huis. Het zijn foto's om lang naar te kijken omdat er weinig op te zien is: geen van de geportretteerde mensen is rijk. Soms denk ik dan wel: waar gaat toch al mijn goeie geld naartoe als de mensen daar zo arm en zielig blijven? Maar och. Ik besluit om de uitgave met de foto's mee naar school te nemen en te bespreken met de alfabetiserende Vietnamezen . Herkennen zij de situaties? Komen ze zelf uit dit soort milieu's? Wat zegt hun de oorlog nog?
Om met het laatste te beginnen – die oorlog, ach die is toch voorbij? Alleen 48-jarige Kim neemt me de viltstift uit handen en schrijft de cijfers 1968 op het bord. Zij woonde in dat jaar in Saigon en heeft nog steeds de verschrikkingen van al die dode mensen om zich heen op haar netvlies.
De anderen generen zich om de armoede op de foto's: zo zielig! En als ik de woorden malaria en tbc in het Vietnamees vertaald krijg worden ze erg emotioneel, ja, dat zijn vreselijke ziektes in Vietnam en Nederland is een geweldig land omdat die ziektes hier niet bestaan.
Ik laat ze beschrijven wat ze op de foto's zien: wat zie je? En dan komt er heel veel onverwachte Nederlandse taal uit maar nog meer Vietnamees......
In elk interieur staat een tv met een doek erover. Die doek is er om het stof van de tv weg te houden.
"Iedereen heeft een tv, dan zijn de mensen toch niet arm?" probeer ik te stoken.
"De tv is wit-zwart!" roept Nguyen, en verdomd, ik had het antieke kastje amper nog als tv herkend, maar dat heb je dus nog in Vietnam , zwartwit tv's. Aan de muren hangt soms een kalender, maar de meeste mensen hebben een rij kleurige plaatjes tegen de muur hangen die bij nader inzien de insteekhoesjes van cd's zijn. Ook hangt er in bijna elke kamer een soort diploma aan de kale muur: dat krijgt een kind na de basisschool. In de hoek een opgerolde mat: " het bed!"
En als ik wil weten naar wat voor vloer ik kijk vertelt Ga hoe je zakken koopt met cement, water erbij en dan maar roeren en dan heb je dus je eigen betonnen vloer gemaakt.
Op een van de foto's is de vloer betegeld en ligt er een wit laken op het bed.
"Amerika!" roepen de Vietnamezen spontaan in koor.
Ik zie een armoedige slaapkamer, zij zien een luxe-appartement.
Het allermooiste is dat ze de bijgevoegde Nederlandse tekst woord voor woord proberen te ontraadselen – ze willen weten wat daar staat, wie zijn die mensen, wat wordt erover verteld?
Dat is dus leren.

Annemarie Wijnhoven
(21/11/2008)