Lữ

De wijze man

Broeder Thành zegt: “Vandaag, dat is niet de voortzetting van gisteren.” Ik ben verbaasd: “Het heden moet toch een voortzetting zijn van het verleden?” Broeder Thành schudt zijn hoofd: “Het zet zich niet voort. Het is helemaal nieuw, op zichzelf.” Hij stopt een ogenblik, en zegt vervolgens: “Net zoals elke keer je hier op bezoek bent, dan is het een nieuwe keer. Het is toch geen voortzetting van iets.”

Ik blijf twijfelen: “Wij kunnen een voortzetting zijn van, bijvoorbeeld, een blijdschap.” Broeder Thành hoort mij dat zeggen, en knikt zijn hoofd alsof hij het daarmee eens is. Maar een ogenblik later, zegt hij eerlijk: “Blijdschap is niet iets dat wij telkens opnieuw kunnen herhalen. Als het een herhaling wordt, dan wordt het saai.” Dat begrijp ik. Een voortzetting is niet hetzelfde als een herhaling, het vasthouden, het vastklampen aan iets dat al voorbij is.

Ik vraag: “Je hebt opmerkelijke inzichten. Denk je vaak na?” Hij lacht: “Wat weet ik nou van nadenken! Ik ben toch analfabetisch. Maar soms als ik stilzit, als mijn geest rustig wordt, dan komen daar spontaan interessante inzichten op. Ik pas dat dan toe in mijn dagelijks leven, het blijkt te kloppen, en daarom wil ik dat af en toe met jou delen. Dat is alles.”

Ik vraag hem nog een keer: “De blijdschap moet altijd splinternieuw zijn, is het zo?” Hij antwoordt: “Ja, splinternieuw, dat klopt. En wat boeiend is, wij hoeven het niet op te zoeken. Het komt naar ons toe, elke dag. Het is niet de voortzetting van iets dat al geweest is. En volgens mij, dat geldt voor alles wat wij in ons leven meemaken. Elke dag, komt het leven naar ons toe, compleet nieuw.”

Ik kijk naar broeder Thành en zie in hem een wijze man. Ik wou deze gedachten hardop zeggen, maar houd mijn mond. Broeder Thành kijkt opeens in mijn ogen en hij lacht. Dikwijls heb ik het gevoel dat hij mijn gedachte kan lezen.

Lữ
Frankrijk, 12-2008

*** Klik hier voor de Vietnamese versie