Cao Xuân Tu

Sterren

Voor mijn dochter Cẩm Tú

Het hoge huis snakt naar
een hap nachtlucht
vol vleugjes munt en jasmijn
die de dronken sterren
al zwaaiend en zwenkend wegsturen.
Over de tuinmuur zoekt klimop
tastend in het niets naar houvast.
Een verveelde sprinkhaan schreeuwt,
en doet het zuchten van verliefden
overgaan in langgerekt geeuwen.
En ik kruip, net als een klimplant,
terug naar een andere tijd,
de zomernacht van een kind
afgezet met krokante sterren
waaronder moeder een slaapliedje
in de door betel gekleurde monden
van naamloze rivieren uitspoelt.
En vader, ongeschonden thuisgekomen
uit broederoorlogen,
stoeit als een jochie.
De vijand kondigt een bestand af,
roept hij en tilt mij tot boven de omheining
die krioelt van heldere, als sterren flonkerende
vuurvliegjes die bevend
voor mijn kinderogen wegsmelten als ik ze
bij het vallen aanraak.

(12 september 1994)
Oospronkelijke titel: Stars – Cao Xuân T ứ
Vertaling: Erik Mossel
Poëzieprijs: Dunya 1995