Linde Voûte


Een ogenblik

Ik leef op omgebogen tijd, ik leer
de glimlach vast te leggen die verstart
op de moeizame weg van een herinnering,
een iris kleurt zich karmozijn
bij de eerste huivering vanavond;
een vlieg in een wijnglas
zoemt om prooi; de uitslag
breekt los over mijn huid,
gekreukeld onder de druk
van een koorts, dit voorjaar.

En als niets meer klopt
tover ik met mijn zintuigen;
Een ogenblik ben ik een luie duim
die vastzit in een jampot; de verplichte
kindergril klopt op een deur
reeds lang voor kamperfoelie gesloten.

Maar ik ruik de rozen nog,
zie de streep licht dwars over de vloer,
hoor het geraas van een vergeten oorlog,
voel de contouren van een gezicht
niet langer het mijne.

.

Origineel: Momentarily, Cao Xuân Tứ
Vertaling: Linde Voûte

***

Momentarily

I live on time warps, I learn
to photograph smiles that freeze
on the long haul of a memory;
an iris that turns crimson
at the first tremor of evening;
a fly in a balloon glass
buzzing for a kill; the rash
breaking over my skin,
creased under the strains
of a fever, this spring.

And when nothing clicks
I play tricks with my senses;
Momentarily I am a lazy thumb
stuck in jar of jam; the incumbent
child's whim knocking at a door
long closed on the honeysuckles.

Still I smell the roses,
see the chink of light across the floor,
hear the din from a forgotten war,
feel the contours of a face
no longer mine.

Cao Xuân Tứ

.


Cái Đình - 2018