Lam Ngo

Volwassenheid

Laatst kreeg ik een compliment van een Vietnamese man die in de zeventig is. Hij zei in het Vietnamees dat ik nu “chững chạc” ben. Dit compliment zorgt nu voor een zoektochtje naar de kern van dit begrip binnen mijn cultuur. Deze begint met het Vietnamese woordenboek van het Linguïstische Instituut in Hanoi. Als ik het opensla, lees ik dat ik nu serieus ben geworden en een zekere status heb bereikt.

Voor de Vietnamese cultuur ben je serieus wanneer je je de sociale verhoudingen op een redelijk niveau hebt eigen gemaakt en blijkt dat je een zekere bedachtzaamheid in je gedrag bezit. Jij hebt een zekere status bereikt, wanneer je leven in materiële zin voldoende geslaagd is en je gedrag zodanig beschaafd is dat je gerespecteerd wordt. Dat is heel wat. Maar ik ben er eigenlijk niet zo blij mee, want dat kan ook betekenen dat ik in het verleden in de ogen van sommige oudere Vietnamezen, al zouden zij dat niet onverbloemd zeggen, niet helemaal volwassen was.

Vroeger had ik rijles van een Hindoestaanse rij-instructeur die in de veertig was. Zijn vader zei tegen hem dat hij niet veel mocht lachen. Anders zouden andere mensen hem niet serieus nemen. Zo was mijn moeder vroeger ook een beetje. Ik weet nog dat mijn moeder tegen mijn oudste broer zei dat hij zich als een meneer moest gedragen, toen hij voor het eerst ging werken, nadat hij net afgestudeerd was. Voor een meneer doorgaan, dat betekende dat mijn broer zich niet alleen serieus diende te gedragen, maar ook dat hij de vijf deugden volgens de Confucianistische leer in acht moest nemen, namelijk barmhartigheid, rechtvaardigheid, fatsoenlijkheid, wijsheid en trouw.

Volgens de Westerse cultuur ben je volwassen wanneer je zelfstandig kunt handelen of beter gezegd dat je zelfstandig besluit kunt nemen. Wettelijk was ik ruim 30 jaar geleden al volwassen. Volwassen zijn is daardoor voor mij een rekbaar begrip. Want je weet het niet wanneer een volwassen een andere als volwassen accepteert en wanneer je je volwassen genoeg gedraagt om als volwassene te worden aanvaard.

Als ik naar mijn kinderen kijk, kan ik veel van hen leren. De dapperheid en het optimisme van mijn zoon, toen hij drie operaties en veel onderzoeken in korte tijd onderging, de zorgvuldigheid en zorgzaamheid van mijn oudste dochter en de onbevangenheid en levenslustigheid van mijn jongste dochter. Ik ben een volwassene met een leergierig kind in mij.

Lam Ngo
(Uit de uitzending van BOS, dd. 20/06/2009)