Lam Ngo

Voetbal en verkiezingen

De spannende periode van de verkiezingscampagne en –debatten is net voorbij. Nu weet iedereen welke partijen met welke programma’s de gelukkige winnaars of de teleurgestelde verliezers zijn. Hoewel Nederland erg verdeeld is, koester ik, net als iedere betrokken burger, de hoop op een vruchtbare samenwerking van de partijen om een daadkrachtige regering te vormen. Links of rechts maakt mij niet erg veel uit, zolang de politici het landsbelang en een rechtvaardige samenleving dienen. Wij wonen toch in een democratische rechtsstaat?

Voor veel mensen lijkt de democratie zo vanzelfsprekend te zijn dat ze de democratie misschien minder waarderen dan ik bijvoorbeeld. Volgens mij kan men de parlementaire democratie pas echt gaan waarderen, wanneer men ooit in een eenpartijstaat heeft gewoond. Want vrije verkiezingen bestaan niet in een eenpartijstaat. Mensen in zo’n land kennen daardoor het gevoel van verkiezingskoorts helemaal niet, terwijl iedereen van de bevolking ironisch genoeg wel naar de stembus gaat, simpel omdat dit streng verplicht is. 

Ik waardeer niet alleen de verkiezingskoorts, maar ook de voetbalkoorts op dit moment. Het verschil tussen de verkiezingen en voetbal is dat Nederland met de verkiezing verdeeld is, maar met voetbal weer herenigd is. De oranjegekheid brengt mensen gelukkig weer bij elkaar. De allochtonen- en/of de Islam-angst wordt bij sommige mensen even naar de achtergrond geschoven.

Voor mij is het misschien gemakkelijk gezegd, ook omdat mijn land van herkomst mijn voorkeur niet dwars kan zitten. Het Vietnamese voetbalteam is nog onvoldoende gekwalificeerd om aan het WK deel te nemen. Verder denk ik dat ik niet achter het Vietnamese elftal zal staan, zolang de communistische vlag symbool van het team is.

Tot nu toe word ik altijd door mijn familieleden uit de V.S. en ook uit Vietnam geïdentificeerd met het Nederlands elftal. Mijn familie leeft mee met ‘mijn voetbalteam’ bij elke wedstrijd waaraan Nederland meedoet. Sommige mensen mailen of bellen zelfs om hun genoegen met mij te delen, nadat Nederland een wedstrijd heeft gewonnen. Zij weten alleen niet dat ik geen voetbalfan ben.

Lam Ngo, juni 2010
Uit: BOS, 26/06/2010