Lam Ngo

Tussen traditie en vernieuwing

Van sommige Nederlandse vrienden krijg ik af en toe de indruk dat zij mijn leven, voorzichtig uitgedrukt, nogal hectisch vinden. Het combineren van werk en gezin levert bij de meeste mensen al genoeg momenten van stress op, maar ik heb ook nog eens twee nieuwjaarsfeesten per jaar en onderhoud contacten met familie over de hele wereld. Bovendien houd ik zowel oude als nieuwe tradities in ere.

Na dertig jaar in Nederland, oftewel dertig jaar niet meer woonachtig in Vietnam, denk ik niet dat ik in de toekomst, na mijn pensionering, ooit nog definitief naar Vietnam zal terugkeren, zelfs als de Vietnamese regering niet langer totalitair zou zijn. Ik voel me hier nu meer thuis dan in Vietnam. Mijn kinderen zijn hier geboren en opgegroeid. Vietnam is voor hen misschien leuk om voor een keertje op bezoek te gaan, maar het is heel onwaarschijnlijk dat een van hen in de toekomst Vietnam als permanente woonplaats zou kiezen.

Ik ga er dus van uit dat dit deel van mijn familietak in Nederland gevestigd zal blijven. Ik denk daarbij dat ik mijn leven iets kritischer moet inrichten. Zal ik het Vietnamese Nieuwjaar altijd blijven vieren? Dat ga ik zeker proberen. Ook de mooie traditie van voorouderverering en de boeddhistische tradities wil ik zeker niet missen.

Wel heb ik moeite met het bijgelovige karakter van sommige Taoïstische tradities, zoals de verering van de keukengod of de commerciële onzin rond nieuwe zogenaamde tradities als Valentijnsdag. Ik zou het heel leuk vinden als wij met de keukengod net zo gezellig konden omgaan als met Sinterklaas en ook als wij Valentijnsdag zonder cadeaus maar toch in een romantische sfeer konden vieren.

Er zijn zeker mensen, ook in mijn directe omgeving, die het niet met mij eens zijn. Uiteraard staat het ook u vrij om met mij hierover van mening te verschillen.

Lam Ngo
Uit:: BOS, 19/02/2011