Lam Ngo


Meerwaarde of handicap?



Voor velen lijkt mijn leven hier een verlengstuk van mijn leven in Vietnam. Mijn columns gaan bijna altijd over Vietnam. Ik luister niet graag naar Nederlandse muziek. Ik ken het Wilhelmus niet uit mijn hoofd. Ik eet regelmatig Vietnamese gerechten en ik ben niet dol op barbecuefeesten met de buren, waarvan de polonaise een onmisbaar onderdeel is.

Ben ik daardoor niet in de Nederlandse samenleving geïntegreerd? Juist wel! De maatstaven voor integratie in deze samenleving zijn volgens mij de beheersing van het Nederlands en kennis over Nederland en de Nederlandse normen en waarden. Hoewel ik genoeg mensen ken die hier al heel lang wonen en toch het Nederlands nauwelijks beheersen.

Gewoon omdat je met Engels vrijwel overal goed terecht kunt in Nederland. Nederlandse mensen zijn vaak trots op het feit dat zij goed Engels spreken. En terecht ook. Vermoedelijk gaat het er niet zozeer om of je de taal perfect beheerst, maar om de manier waarop je met de mensen in je omgeving communiceert en omgaat.

Voor zover ik weet, maken mensen in Vietnam zich er niet druk over of een Vietnamees van Chinese herkomst de Vietnamese taal goed beheerst of niet. Een Chinese immigrant in Vietnam zal uit economisch eigenbelang de Vietnamese taal leren. Zelf vind ik het altijd weer leuk om een Chinese Vietnamees met een zwaar Chinees accent te horen spreken. Uiteindelijk gaat het er toch om eerlijk en respectvol met elkaar om te gaan.

Dat mijn doen en laten niet volledig Nederlands zijn, zie ik eerder als meerwaarde dan als handicap. Zoals ik in mijn vorige column over de dialectiek al aangaf, is in mijn visie het leven constant in beweging en zich aan het vernieuwen. Elke fase van iemands leven is een tijdelijke tussenstap in een langdurig (integratie)proces. Ondanks dat Vietnam nog steeds deel uitmaakt van mijn belevingswereld, hoeft mijn beleving van Vietnam niet dezelfde te zijn als die van andere Vietnamezen.

Daarom hoeft de toekomst van Vietnam niet per se te worden zoals ik die graag zou zien, maar een Vietnam zoals de meerderheid van het volk dat wil, uiteraard met respect voor de minderheden

 

Lam Ngo
Uit: BOS, 21/05/2011

 


Cái Đình - 2011