Lam Ngo

Het huwelijk

Enkele weken geleden hebben wij ons 23-jarig huwelijk gevierd. Wij vieren onze trouwdag tegenwoordig elk jaar. Vaak gaan wij met de kinderen uit eten, maar soms maakt mijn vrouw zelf een feestelijke maaltijd om dit in de huiselijke sfeer te vieren.

Dat wij regelmatig jaarlijks iets te vieren hebben ligt voornamelijk aan de dames des huize. Mannen zijn over het algemeen veel minder initiatiefrijk rond het familiegebeuren dan vrouwen, denk ik, en wij hebben er vele leuke herinneringen aan overgehouden.

Leuke herinneringen kunnen wellicht een soort lijmfactor zijn voor het voortbestaan van veel huwelijken, wanneer het op leeftijd komen de vonken in de ogen heeft uitgedoofd, de wangen heeft verweerd en het voorhoofd heeft doorkloofd, zoals Willem Elsschot het huwelijk cynisch weergaf in zijn bekende gedicht.

Een huwelijk voortgekomen uit liefde is zeker belangrijk, maar geeft volgens mij helaas nog geen garantie voor een eeuwig samenzijn. De liefde laat het soms afweten, met het klimmen van de jaren, of vooraf. Ontstaat er daardoor ruimte voor gearrangeerde huwelijken? Ik denk het wel. Daarom ben ik er op zich niet tegen, tenminste zolang de kinderen uit vrije keus kunnen instemmen of tegenstemmen. Mag ik dit alles toelichten met voorbeelden uit mijn eigen familie?

Mijn latere zwager leerde mijn oudste zus pas kennen, nadat zijn ouders aan mijn ouders formeel toestemming hadden gevraagd. Mijn ouders reageerde hierop positief, omdat mijn zwager “uit een goed nest” kwam. Nadat hij en mijn zuster een tijd elkaar hebben leren kennen, besloten zij om met elkaar te trouwen. Het is niet zo dat mijn ouders of mijn oudste zus ouderwets waren. Integendeel, mijn ouders zijn uit liefde getrouwd. Dat was nogal vooruitstrevend in de dertiger jaren van de vorige eeuw in Vietnam.

Met mijn twee andere zussen ging het weer anders. Zij hadden zonder tussenkomst van de familie mijn toekomstige zwagers leren kennen. Wel was er iets lastigs, omdat deze heren uit katholieke families kwamen. Veel Vietnamese katholieke families willen en wilden, zeker toentertijd, graag een kerkelijk huwelijk hebben. Veel pastoors weigerden echter om daaraan mee te werken, indien een niet-katholieke partner niet katholiek wilde worden. Dit resulteerde helaas soms in het verbreken van het huwelijk, wat erg dramatisch kon zijn voor veel jonge mensen. Gelukkig maakten mijn ouders er geen probleem van en is de visie van het boeddhisme op het huwelijk bovendien erg liberaal. Mijn zussen zijn formeel katholiek geworden.

Hoe staat ik daar als boeddhist tegenover? Ik ben blij dat het boeddhisme het huwelijk niet ziet als een religieuze plicht en ook niet als de verbintenis tussen twee families. Binnen het boeddhisme wordt het huwelijk gezien als een pad wat tot inzicht in je werkelijke natuur leidt. Het is aan ieder van ons om een eigen betekenis aan het huwelijk te geven.

Lam Ngo
Uit: BOS, 20 november 2010