Lam Ngo

Broederschap

Sinds enkele weken laait het conflict tussen China en Vietnam over de grenzen in de Zuid-Chinese Zee weer op. Beide landen beschuldigen elkaar van het laten escaleren van de spanningen.
Al eerder werd bekend dat de Vietnamese regering een voor Vietnam nadelig grensakkoord met China had gesloten. Protesten daartegen werden in de kiem gesmoord. Sommige demonstranten van toen zitten nog steeds in de gevangenis.

Toch hebben enkele honderden jongeren op twee zondagen in Hanoi en Saigon gedemonstreerd tegen China. De demonstranten willen dat de Vietnamese regering de nodige maatregelen treft om de nationale soevereiniteit te behouden.

Dat zou wel eens heel lastig kunnen worden, want met een defensiebudget dat bijna net zo groot is als het bruto nationaal product van Vietnam, claimt China bijna de gehele Zuid-Chinese zee als Chinees territorium. Misschien zou Vietnam beter toenadering kunnen zoeken tot hun oude vijand Amerika. De VS hechten namelijk groot belang aan het behoud van de vrije scheepvaartroutes.

Dit conflict leidde tot enige discussie binnen mijn gezin. De vraag is of wij het huidige regime van Vietnam moeten steunen bij een gewapend conflict met China. Tijdens de grensoorlog met China in 1979 was ik natuurlijk niet blij, maar wel aangenaam verrast, omdat voor de zoveelste keer werd aangetoond dat de communistische broederschap alleen op papier bestond. Maar ook de alliantie met de VS is voor mij niet heilig.

Ik ben vooral onder de indruk van de les die in Europa uit de geschiedenis is getrokken. Europese landen begrepen na de Tweede Wereldoorlog dat blijvende vrede alleen bereikt kan worden door samenwerking, ook op militair vlak. Dus richtten zes landen inmiddels zestig jaar geleden de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal op, zodat de kolenwinning en de staalproductie niet langer uitsluitend onder de controle van nationale overheden vielen.

In 1957 tekenden diezelfde zes landen het Verdrag van Rome. Dat was in feite de geboorte van de Europese Unie, die inmiddels zevenentwintig lidstaten telt. Maar het huidige succes van de EU is volgens mij vooral te danken aan het feit dat deze landen een democratisch bestuur kennen. In landen als China en Vietnam is dat helaas nog lang niet het geval.

Terug naar de discussie binnen ons gezin, waar de kwestie vooral voor mijn zoon een gevoelig onderwerp is, want zijn geliefde komt oorspronkelijk uit China. Gelukkig kan ik er nog grapjes over maken, want zelf ben ik in de jaren zestig beïnvloed door de hippies, zodat voor mij de slogan ‘Make love not war’ nog steeds geldig is. Daar kan mijn zoon wel om lachen.

Lam Ngo
Uit: BOS, 18/06/2011