Sterre ten Houte de Lange


Lavie Tran: ‘Nederlands spreken maakt het verschil’

Foto: Sterre ten Houte de Lange

Allemaal Utrechters is een reeks interviews met onze in het buitenland geboren stadsgenoten.
We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad.
We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Lavie Tran (20) uit Vietnam.

Paspoort

Naam: Lavie Tran

Land: Vietnam

Geboorteplaats: Dalat, Vietnam

Geboortedatum: 21 april 1999

Levensmotto: ‘Geef al het positieve dat je in je hebt, zonder iets terug te verwachten’

Aantal mensen met een Vietnamees paspoort in Utrecht in Utrecht in 2017: 85 (bron: Basisregistratie Personen/BRP)

Lavie woont twee jaar in Nederland. Het eerste jaar in Amsterdam, waar ze nog altijd studeert. “Een goede stad om te beginnen, met een toffe feestcultuur en veel internationale mensen. Maar ik ben ook naar Nederland gekomen om de Nederlandse cultuur te leren kennen, en die voel je niet in Amsterdam.” Een vriendin liet haar Utrecht zien. “Deze stad is zo schattig. Hier wilde ik wel wonen.”

Dus meldde ze zich aan voor de meest ongemakkelijke Nederlandse studenten-traditie: de hospiteeravond. “Ik dacht dat het tien minuten individueel zou zijn, maar toen zaten er hier ineens twintig mensen! Hou je dan maar eens staande. Je wil laten zien wat je in huis hebt, zonder te overdrijven. Je moet zelfvertrouwen uitstralen, maar niet te veel. Je hebt geen idee wat ze zoeken, dus je moet heel flexibel zijn in je eigen presentatie. Super ongemakkelijk.” De vierde keer was het raak. Waarmee ze enorm geluk had. “Ik heb internationale vrienden die vijftien keer zo’n avond hebben moeten doorstaan voor ze een huis vonden!”

In Vietnam is een hospiteeravond ondenkbaar. “Daar ga je gewoon wonen in de wijk of buurt die past bij de klasse en inkomen. Helemaal in Saigon. Daar staan heel veel wolkenkrabbers, en er wordt nog dagelijks bij gebouwd. Er is dus zoveel plek dat verhuurder jou moeten overtuigen om bij hun de woning te huren. Als student kun je kiezen waar je wil wonen.”

In Dalat, waar Lavie geboren is, kwam ze op het idee om naar Nederland te verhuizen. “In de zomervakantie na de middelbare school werkte ik als receptionist bij mijn vaders hostel. Daar ontmoette ik vier blonde, lange knappe jongens die altijd aan het lachen waren. Ze spraken goed, accentloos Engels. Zo accentloos dat ik het niet kon thuisbrengen. Ze klonken niet Brits, niet Amerikaans, niet Australisch. Waren het misschien Duitsers? Ze waren natuurlijk gespeeld beledigd en vertelden me dat ze uit Nederland kwamen. Het land waar ik niet meer over wist dan ‘kaas, melk en windmolens’. Maar Nederland is zoveel meer, zeiden zij. Kom een keer feesten! Heb je wel eens wiet geprobeerd? Ik begon te researchen of ik in Nederland kon studeren. Naast windmolens, kaas en wiet, staat het Nederlandse onderwijs internationaal hoog aangeschreven. De mensen zijn tof en internationale studenten zijn welkom. Dat het ook nog eens goedkoper is dan studeren in Engeland of Canada was voor vooral mijn vader doorslaggevend.”

Lavie leerde Nederlanders kennen als vriendelijke mensen, maar niet makkelijk om vrienden mee te maken. “Nederlands spreken maakt het verschil.” Dus nam ze les. “Het duurde een maand voor ik de ‘g’ van goedemorgen goed kon uitspreken. Maar tegenwoordig word ik verward met een native speaker.”

Terwijl ze studeert en Nederlands leert, werkt ze ook in een restaurant waar ze in het Nederlands bedient. “Op een avond vroeg een gast om een nagerecht. Wat wilde deze meneer na zijn gerecht? Fruit? Koffie? Eerst werd hij boos dat ik het woord niet kende, tot hij hoorde dat ik pas een half jaar in Nederland was. Ik kende het woord toetje en dessert wel, maar nagerecht nog niet. We konden er hard om lachen en ik zal de betekenis van het woord nooit meer vergeten.”

.

Sterre ten Houte de Lange
Uit: Duic, 03.2020

 


Cái Đình - 2020