Hien Nguyen

Vietnamese muziek in Museum Volkenkunde (Leiden)

Leiden, 02/02/2013 – “Wij zijn heel blij dat wij waren uitgenodigd bij dit evenement op te treden,” zei Nguyen Thanh Hung toen wij elkaar de hand gaven. Het was het Boeddhisme festival, maar Hungs ensemble (bestaat uit hemzelf, zijn vrouw Bui To Nga en hun vriendin Nguyen Thi Lanh) zou voornamelijk de traditionele Vietnamese muziek presenteren in hun voorstelling. Ze zijn druk bezig met de voorbereiding in een kleine zaaltje op de bovenetage van het Museum Volkenkunde, even weg van de massa bij de standjes met Boeddhitische boeken, beelden en kralen.

De voorstelling begint met een Boddhistische bel-ceremonie. Nu begrijp ik dat de boeddhisten de bellen (er zijn 2 bellen, de koperen en de houten bel) uitnodigen te 'uiten', men leeft samen met de omgeving in harmonie dus. Hierna volgt een korte introductie over de Vietnamese muziek. Het trio brengt daarna enkele bekende oude liedjes ten gehore, van Noord tot Zuid Vietnam, van keizerlijke muziek tot de muziekstukjes die de bedelaars bespelen met de tweesnarige đàn nhị. Daarnaast vertelde Hung over een paar speciale technieken waarmee de Vietnamezen toepassen op de ‘gewone’ voorwerpen. Heel interessant luistert het publiek naar het verhaal over de straatventers van de “mobiele mie-kraampjes” ‘s avonds, die met twee stukjes bamboe een speciale reeks van geluiden in diverse toonhoogtes en in verschillende ritmes produceren. Of je kan handig spelen met oude muntjes, bevestigd aan twee stukjes hout… Hiermee en met de Vietnamese harp (đàn tranh) erbij voeren ze nog een aantal traditionele composities uit voor het uitleggen in klanken.

Ðàn bầu, de Vietnamese monochord, trekt ook veel aandacht. Hung vertelt in het kort over dit unieke muziekinstrument en de basistechniek hoe je dit moet bespelen. Hieruit is het duidelijk dat het muziekgevoel en goede oren zeer belangrijke rollen hierin spelen, net als bij de violen.

Bui To Nga en Nguyen Thanh Hung in "Lưu Thủy" (Stromend water)

Één uur was al snel om. Twee zangeressen To Nga en Thi Lanh waren ook zeer blij met het succes van de voorstelling. De volgende dag gaan ze nog een keer die voorstelling doen, ze hopen dat het museum een zaal met een stabieler klimaat voor hun kan vinden, want “de Vietnamese harp is zeer gevoelig voor temperatuurschommeling. Een deur staat even open en hup, opnieuw stemmen, helaas. In Vietnam is het altijd warm en vochtig, daar heb je geen last van,” grapte Hung toen ik van hun afscheid nam.

Hien Nguyen