Iviet.nl

Verslag van de thema-avond: ‘Het verhaal van de Vietnamese bootvluchteling’

Op zaterdag 12 december werd in Delft het thema-avond: het verhaal van de Vietnamese bootvluchteling gehouden. Het was de tweede event die we voor het grote publiek hebben georganiseerd. Bij de vorige event Iviet.nl: 2 culturen 1 identiteit was de opkomst ver boven verwachting met in totaal 144 bezoekers. Dit keer was de lat gezet en we waren natuurlijk erg benieuwd of deze aantal zouden evenaren. Uiteindelijk waren er ruim 150 bezoekers! Gemêleerd van jong tot oud en van verschillende culturen (!) Met zo’n gezelschap zou het een veelbelovende avond worden.

De thema-avond begon met een beeld- en geluidscompilatie van foto’s en videomateriaal uit de periode van de Vietnamese oorlog en direct na de val van de Zuid-Vietnamese regering. Na het laatste beeld op het witte scherm bleef het donker en stil in de zaal waarna de spots geleidelijk aangingen en de mooie zangstem van Cam Vy de stilte doorbrak. Onder begeleidng van de vleugel en de tradionele harp en gitaar zong ze met veel emotie het lied Đêm Chôn Dầu Vượt Biển (een ode aan de miljoenen Vietnameze bootvluchtelingen en de duizenden die de vlucht niet hebben gehaald). De tekst werd uitgebeeld met beeld en moderne ballet van Cam Yen. Voor velen was het moeilijk om hun emoties te onderdrukken. Een enkeling verliet de zaal. Na deze ontroerende opening, was het woord aan meneer Nguyen Quoc Nam, die speciaal uit Frankrijk was overgekomen om een openingswoord in het Vietnamees te houden over de redenen waarom binnen de gemeenschap weinig wordt verteld over de bootvlucht en het belang waarom jongeren dit verhaal moeten kennen en begrijpen.

Vervolgens ging The Phan in het Nederlands verder. In zijn opening lichtte Phan het idee achter deze thema toe. Hij vertelde zijn persoonlijke ervaring dat hij maar weinig afweet over het verhaal van de Vietnamese Bootvluchteling en dat deze avond bedoeld is om jongeren te laten beseffen over de opoffering van de ouders als bootvluchteling en dat dit ervoor heeft gezorgd dat wij kunnen leven in vrijheid en een toekomst hebben.

Aansluitend aan Phan’s toespraak, kwam meneer Long naar voren en vertelde zijn persoonlijke verhaal. Halverwege, keek ik even in de donkere zaal om oogcontact te maken met mijn twee Nederlandse vrienden; Want wat ze nu hoorden was précies de redenen waarom ook mijn ouders waren gevlucht. Ik kon geen contact maken, maar op hun gezichten was de verbijstering duidelijk af te lezen en ik wist dat het goed was. Nu zou Gertjan me ook begrijpen waarom ik tijdens ons vakantie in Vietnam zijn voorstel om naar de Cu Chi tunnels te gaan kortaf en resoluut afwees. Na een groot applaus kwam een jongere meisje naar voren, van ongeveer mijn leeftijd schatte ik. Vreemd dacht ik bij mezelf, want in de draaiboek stond dat er een oudere vrouw haar persoonlijk verhaal zou vertellen. Ze las het op. Het persoonlijk verhaal ging over een Nederlandse bootvluchteling die toen 9 jaar oud was en samen met haar broer, schoonzus en kleine nichtje van 1 1/2 jaar en een neefje van 9 maanden vluchtte. Al horende kreeg ik veel synpathie met de schrijver: hoe konden zij nou zoveel pech hebben? Ze werden achtervolgd en beschoten door de politie, de kaarten en kompas die ze kwijt raakten, storm en meters hoge golven op het open zee en de motor die het na 5 dagen begaf. Maar er kwam geen einde aan al het pech en ellende…ze raakten snel door hun water en proviand heen, hierdoor bezweek haar kleine neefje van 1 1/2 jaar en moest ze met lede ogen aanzien dat het ontzielde lichaampje door haar broer te water werd gelaten. Na haar neefje zouden er nog velen volgen. Op een gegeven moment, vroeg ik me af of haar familieleed minder/beperkt kon worden en of haar nichtje van anderhalf het overleefd had…aan het eind van het persoonlijk verhaal bleek het meisje van mijn leeftijd, het kleine nichtje van anderhalf te zijn. Er kwam luide applaus!

Daarna kwam Khiem, een jolijt ogende Vietnamees jongen met een gezellig postuur naast de vleugel staan en zong hij “Ben em dang co ta”. Dit lied met beelden van kinderen als bootvluchtelingen op achtergrond maakte veel los bij de mensen. Inmiddels zat de halve zaal al te snikken en te snuiten. Hierna gingen de spots uit en werd de hoofdfilm op het grote scherm getoond: Journey from the Fall. Een film die het verhaal vertelt van een familie uit Vietnam, waarvan de vrouw en haar kind vluchten met de boot en de man achterblijft in een heropvoedingskamp.

De avond eindigde met een borrel. Het was geweldig om te zien dat vrijwel iedereen bleef om na te praten over de indrukwekkende avond.

Uit: Iviet.nl