RIJSWIJK - Een half miljoen bijen in Rijswijk werken zich uit de naad voor kinderen in Vietnam.
Met de verkoop van honing bekostigt imker Hung Thanh Nguyen operaties in zijn geboorteland.
De inmiddels 47-jarige Hung Thanh Nguyen (‘In mijn land net zo’n gewone naam als Kees de Vries’) ontvluchtte in 1980 Vietnam. Hij weigerde om als dienstplichtige mee te doen aan de oorlog in buurland Cambodja. Zeventien jaar was Nguyen toen hij met zestig andere bootvluchtelingen in de Zuid-Chinese Zee dreef en door een Nederlands schip werd opgepikt. “Dat was de Nedlloyd Dejima, destijds het twee na grootste vrachtschip ter wereld. Kapitein Nijhuis, die inmiddels is overleden, mocht volgens orders eigenlijk niet stoppen maar heeft dat toch gedaan. Voor ons is hij een held. Hij en de bemanning kwamen elk jaar op een feest dat wij organiseerden.”
Via een vluchtelingenkamp in Singapore belandde Nguyen in Delft, waar hij bij TNO in de automatisering werkt. Met het imkerschap kwam hij bij toeval in aanraking. “De directeur van De Egelantier in Delft, waar mijn kinderen op school zaten, is een imker. Via hem ben ik een cursus gaan volgen. Ik had het geluk dat ik les kreeg van een oude rot in het vak, een echte vakman. Nee, in Vietnam had ik nooit gedacht ooit imker te worden. Ik was een stadsjongen, afkomstig uit Ho Chi Minh Stad, het vroegere Saigon.”
Zes jaar geleden nam hij de imkerij van een echtpaar in het Wilhelminapark in Rijswijk over. Nu heeft Nguyen 24 volken in de natuurtuin van het park. “Elk volk bestaat uit een koningin en zo’n 35.000 bijen. Ik bezit dus ongeveer een half miljoen bijen.”
Die bijen maken honing en het geld van de verkoop is voor zijn geboorteland Vietnam bestemd. Dat gebeurt via de Stichting Child Surgery Viet Nam. “Daarmee worden operaties voor kinderen met lichamelijke gebreken bekostigd. Het noorden van Vietnam is heel arm en de volkeren bij de grens van China en Laos leven in slechte omstandigheden. Omdat ze in paalwoningen leven en daaronder een vuurplaats is, lopen kinderen bij het spelen vaak brandwonden op. Bovendien is er sprake van inteelt, omdat ze binnen dezelfde stam trouwen. Hierdoor komen er veel kinderen met hazenlippen ter wereld.”
Een paar potten honing geeft een kind in Azië een betere toekomst. “De operatie, het huren van artsen, verzorging en revalidatie van één kind kost zo’n honderd euro. Als ik 25 potten verkoop, is er genoeg geld voor één kind. Bij de lenteoogst hebben we 300 potten verkocht, daarmee zijn twaalf kinderen geholpen. Hard nodig, omdat in Vietnam deze inwoners gediscrimeerd worden. Niet alleen vanwege hun afkomst, maar ook vanwege de afwijkingen. Door een operatie krijgen kinderen een kans op een betere toekomst. In Vietnam is dat bijna het verschil tussen leven en dood.”
Binnenkort kan Nguyen weer nieuwe potten gaan verkopen, want de zomerhoning wordt geoogst. En dat levert weer geld voor de bergvolken op. Ooit wil Nguyen, die een Nederlands paspoort bezit en daarom ook weer naar Vietnam kan reizen, met eigen ogen zien welke resultaten de stichting heeft geboekt. “Er zijn nu bijna tienduizend kinderen geholpen. Ik ben maar een klein onderdeel van de vele mensen die zich voor de stichting inzetten. Maar het voelt goed dat ik iets voor een ander kan doen.”
Uit: deWeekkrant.nl, 06/07/2011
Cái Đình - 2011