Nguyễn thanh Hùng

Nedlloyd Dejima-reünie op 5 september 2015

Op 05/09/2015, na een lange zoektocht naar de mensen die betrokken waren bij de reddingsactie van Nedlloy Dejima
in augustus 1980 (zowel de bootvluchtelingen als de bemanningsleden) kon men een reünie feestelijk vieren in Bussum
ter herinnering aan de gevaarlijke tocht en voor het bedanken aan de barmhartige Nederlanders.
Hieronder is het dankwoord van dhr. Nguyen Thanh Hung aan de bemanningsleden tijdens de bijeenkomst met een klein 100 gasten.

***

Het nieuws dezer dagen wordt overheerst door de stroom bootvluchtelingen, zij komen overal vandaan. Er wordt hulp aan hen geboden, want wij mogen niet wegkijken van mensen in nood. Aan de andere kant weten wij ook dat de immigratie toestroom anders en beter moet worden geregeld. Het is een lastige kwestie en de tijden zijn veranderd, maar ik moet bekennen: Ik was gelukkig toen ik in de krant las dat een Nederlands schip op zondag 6 oktober 2013 172 Syrische vluchtelingen aan boord heeft genomen. Ik dacht: Helden bestaan nog steeds!  

35 jaar geleden, in de nacht van 2 augustus 1980, ben ik in Vietnam op een boot gestapt als vluchteling. Ik zou samen gaan met mijn jongere broer maar onderweg raakten wij elkaar kwijt. Met z'n 66 zaten wij op een kleine, krakkemikkige boot. Na een dag op zee was er geen drinkwater meer. De regen op de 2e dag heeft ons even van de dorst gered. De echte redding kwam pas later.

Op de 3e dag kwam er een enorm schip langs, net als een drijvende berg op zee. De Nedlloyd Dejima was toen het op een na grootste cargo schip ter wereld. Samen met de bemanningsleden, heeft Kapitein Nijhuis die enorme ijsberg stopgezet om ons te redden.  Deze man zal altijd voor ons een held zijn. Toen hij een aantal jaren geleden stierf, waren wij er bij de begrafenis, om hem de laatste eer te bewijzen.

Wij hebben elkaar nodig. Want wij inter-zijn, zoals de Vietnamese monnik, Thay Nhat Hanh het noemt. Volgens hem bestaan de anderen niet alleen uit familieleden en vrienden, maar ook uit onbekenden, vijanden. Toen ik op de vlucht ging uit Vietnam, koesterde ik een diepe haat tegen de Vietnamese communisten. Maar mensen kunnen eigenlijk geen vijanden van elkaar zijn. Onze echte vijanden zijn het fanatisme, de onwetendheid, de hebzucht, de ideologieën. Niet onze medemensen.

Als katholiek heb ik begrepen dat de barmhartige Samaritaan daarom water kon geven aan de dorstige jood, en hem verzorgde na de beroving. Volgens Jezus was ook hij een held en mochten wij zijn voorbeeld volgen.

Wij zijn onderling afhankelijk. Als imker heb ik dat ook geleerd van de bijen. De bijen zorgen voor de bestuiving, en de bloemen geven de nectar en het stuifmeel terug. En wij mensen krijgen dan de vruchten, de zaden, de noten.

De dieren, de planten en mensen inter-zijn.

Wij vieren vandaag de reünie, 35 jaar na de redding van onze naamloze kleine boot door het reuze schip Nedlloyd Dejima. De geredden, de redders, de hulpverleners van de eerste dagen in het opvangcentrum Bussum komen vandaag voor het eerst bij elkaar. Een woord komt bij mij op: barmhartigheid, lòng thương xót. Barmhartigheid betekent voor mij geven. Het is fijn om te krijgen maar geven, dat is pas rijkdom.

Belangeloos hulp bieden is voor mij barmhartigheid in actie. Want barmhartigheid is in de eerste instantie toch een werkwoord, een handeling. Zoals hoe de bemanning van de Nedlloyd Dejima handelde om ons, 66 mensen die bijna dood gingen van de honger en dorst op een klein bootje, te redden. Zoals de gastouders en de hulpverleners handelden, wildvreemde mensen hielpen, en het begin van een nieuw leven in Nederland voor ons mogelijk hebben gemaakt. Deze mensen, jullie allen zullen voor ons altijd helden zijn.

35 jaar geleden, amper 4 uur na de redding, het was ongeveer 4 uur in de middag, mocht ik met nog 2 andere mensen naar de cabine van de kapitein, de uitkijktoren. En wij konden het zien: de lucht was donker, de zee woest met meters hoge golven. Het weer was helemaal omgeslagen! Ik weet nog dat Kapitein Nijhuis toen tegen mij in het Frans heeft gezegd: vous n’auriez pas pu survivre à cette tempête… Jullie zouden deze storm niet kunnen overleven.

Geachte kapitein Nijhuis, beste bemanningsleden, beste gastouders, lieve mensen ….
Jullie hebben ons een 2e leven gegeven. Wij danken jullie wel.

Nguyễn thanh Hùng