Hien Nguyen

Honingoogstfeest met een goed doel voor Vietnamese kinderen

Bij de oogst hoort (bijna) altijd een feest. Zelfs als het geen goede oogst is, is dat ‘het moment van relax, terug- en vooruitkijken’. Voor de Vietnamese imker Nguyen Thanh Hung uit Delft, zoals menige imkers in Nederland is dit jaar een rampjaar. Door onbekende oorzaak stierven de bijeen massaal. Men mag gissen wat de moedernatuur of de beschaafde mensheid aan het doen is: strenge winter, Varroamijten, straling door mobiele telefonen, insecticiden…. Het blijft nog steeds een geheim, maar bijenvolken zijn spoorloos verdwenen. Overal in de hele wereld. Hung en zijn vrouw Bui To Nga zaten in dit voorjaar te huilen toen het meerendeel van hun ‘kasten’ (de moderne bijenkorven) geen levenstekens meer vertoonde. Maar de moed gaven ze niet op. Snel wisten ze nieuwe volken te creëren met een paar ‘overgevlogen sterkere koninginnen’. Het zoemgeluid kwam uiteindelijk terug, samen met het bloesemen van de bereklauwstruiken in de Natuurtuin in het Wilheminapark te Rijswijk, waar deze Vietnamese imkerfamilie hard werkt in hun vrije tijd. ‘Nu is het voor ons nog steeds zomer, maar voor de bijen is het al begin winter, ze gaan zo meteen hun diepe slaap voorbereiden’. Voor Hung is het nu de laatste kans de honing te gaan ‘slingeren’ vóór het te laat wordt. De oogst ziet daarom er niet veelbelovend uit, maar het is geen reden om dit niet te vieren. Hung is een musicus, hij bespeelt diverse Vietnamese traditionele muziekinstrumenten, dus hij pakt dit op een andere manier op. Samen met een paar goede kennissen maken ze van een oogstfeest in de Blokhut, op een (letterlijk) steenworp afstand van hun bijenkasten een echt honingfeest met een cultureel tintje.

Zo werd de Blokhut op 13/09/2009 versierd met potjes van honing, gereedschappen voor het imkeren en foto’s. ‘Niet veel,’ zei Hung, ‘maar één van mijn kennissen, ook imker (Jelke Fokkinga, docent TU bouwkunde, imker in Delfgauw), heeft voor mij 80 potjes afgestaan. Zo maar, vanwege hun overvloedige oogst dit jaar’. Zulke solidariteit zie je tegenwoordig niet vaak. Maar er zit een reden erachter. Net als de voorgaande jaren gaat de opbrengst van de oogst (voor € 4.- heb je een potje van 450gram natuurzuivere honing, het resultaat van 200 000km vliegen van de vlijtige werksters) naar een goed doel. Dit jaar kiest Hung voor een medisch hulpproject voor gehandicapte kinderen in de afgelegen berggebieden in Noordwest Vietnam. Veel kinderen daar leven in isolement, schaamte of zijn niet functionerend vanwege ernstige brandwonden (het gebeurt weleens in primitieve levenswijze), hazelip, arm of been geamputeerd door ongeluk enz… Al jaren ondersteunt Stichting Duniya deze kinderen voor de operatie en revalidatie… De gesprekken met de oprichtster Mirjam Letsch in 2008, de foto’s (Mirjam is een free-lance fotograaf) van de kinderen vóór en na de operatie trof Hung diep in het hart en hij besloot de gehele honingoogst van dit jaar aan Duniya te schenken.

Mirjam is daarom de eregast van het feest, dat in een vorm van culturele demonstratie gehouden is. Een andere eregast is Mary Sue Siegel, een beroemde verhaalvertelster uit Rotterdam. Er zijn krametjes, waar de bezoekers de Vietnamese verse ‘goi cuon’ (de rolletjes van zachte rijstpapier met als vulling een mengsel van vermicelli, vlees en verse kruiden) of de Vietnamese cassavecakes kunnen nuttigen. Mirjam heeft een kraam met kleurige geweven kleding en kussen die zij vanuit Vietnam meegenomen heeft. Ze zijn door de moeders van de kinderen gemaakt tijdens hun verblijf in die ziekenhuizen in verband met de verzorging.

Uiteraard gaat het feest over bijen en honing. Hung vertelt tijdens het bezoek aan ‘de kasten’ over enkele facetten in het leven van de bijen. Ze leven in een totaal andere wereld. Ze zien andere soort kleuren en vormen, hebben andere communicatiemiddelen (bijvoorbeeld door de vormen van de rondedansen); en ze houden het vol in een strakke houding gedurende de wintertijd tijdens hun slaap. Jelke Fokkinga laat de bezoekers een levendmodel honingraat met darren, koningin, werksters zien. Het verhaal over het imkeren, de technieken en de benodigde liefde voor de bijen van de imkers, alles komt aan bod. Het is alleen jammer dat de honing één dag vooraf al ‘geslingerd’ was, ‘anders wordt het te druk’. De gasten missen dus een echte ‘show’ à la Zaanse Schans, maar ze mogen nu honing zelf in potjes tappen. De kinderen plakken etiketten erop. De presentatiesessies werden omgewisseld met het muziekoptreden van Hung en Wouter Tinbergen. Mary Sue Siegel komt met een toepasselijk kinderverhaal over een aap die dacht dat honing een ellende is.

De hele zondagmiddag was het dus heel druk in de Blokhut, maar Hung, Nga en hun 2 dochters waren zeker blij met de opkomst en met de belangstelling. De zon gaat achter de bomen onder, het begint winderig en koud te worden. De bijen vliegen terug naar hun bekende rustige omgeving, Mirjam gaat weer naar Vietnam met een aardige gift (de gezamenlijke opbrengst van het feest is bijna € 1000) van de Vietnamese imker en vrienden in Nederland. Met gemiddeld slechts € 80 (de opbrengst van 10kg honing oftewel van 20 potjes honing) maak je al een kind in een ver land gelukkig, en dat is eigenlijk de uiteindelijke prijs. Alleen de bijen weten dat niet. Voor hun is het puur een brute beroving. Maar ‘Ach!!!,’ denken ze misschien, ‘ons leven gaat gewoon door, er is geen tijd om erover na te denken. Wij krijgen er suikerdrankje van terug, die is ook goed voor de komende winter.’.

Hien Nguyen
(14/09/2009)

Website Stichting Duniya: www.duniya.org