Germaine Trooster

Vloed

.

De rivier. Ik hou van de rivier. Mijn grootvader heeft me geleerd van de rivier te houden.

Al zolang ik me kan herinneren, haalde mijn grootvader me op van school en liepen  we, met een omweg, langs de rivier naar huis. ‘De rivier begroeten’ noemde mijn grootvader dat. Elke keer beschreef hij de rivier in een paar woorden: een spiegel, wijds, kabbelend of onrustig, kolkend, woedend.

Mijn grootvader was  een man van weinig woorden, alsof zijn eigen taal er niet meer toe deed en hij de nieuwe taal niet wilde toelaten. Te hoekig, te scherp, te direct. Hij luisterde liever.

Kijk, daar gaan we, wandelend langs de rivier, een bedaarde oude man met aan zijn hand een meisje dat er vrolijk op los babbelt.

Jaren later is mijn grootvader aan het einde van zijn krachten. Als op een dag de rivier haar hoogste stand bereikt, wil hij haar samen nog een keer begroeten. Die middag is de rivier vechtend, zoekend, radeloos. En dan komen de zinnen: “We werden ’s nacht wakker van het lawaai, het geraas. Al snel stonden we tot ons middel in het water. De rivier die ik als visser goed kende, of dacht te kennen, was veranderd in een brullende tijger die niet langer gaf maar nam.”

Zijn woordenvloed is niet meer te stoppen. Die laatste weken hebben we de rivier nog verschillende keren begroet en deelde mijn grootvader zijn vorige leven met me: hoe hij opgroeide in een dorpje aan zijn rivier,  een rat in het water was, van zijn vader leerde vissen, de liefde leerde kennen tijdens lange wandelingen door de rijstvelden. En hoe de wereld daar op een dag met geweld in binnendrong, en hij samen met zijn vrouw vluchtte.

Ja, ik hou van de rivier. Mijn grootvader heeft me geleerd van de rivier te houden. En de rivier heeft me mijn grootvader leren kennen.

Germaine Trooster
______

Van de redactie:

Met dit verhaal heeft Germaine Trooster uit Diepenveen de Verhalenwedstrijd Ruimte voor de Rivier  van het Waterschap Groot Salland gewonnen. Deze literaire prijs omvat twee dagen Den Haag met een bezoek aan het Letterkundig Museum voor twee personen. De jury prees het verhaal met een samenvatting: “Een verhaal uit de praktijk, over de ‘ik’ die zijn of haar opa beter heeft leren kennen door de stand van de rivier. Het is een verhaal dat uit het hart komt.”
Germaine Trooster was in 1980 en 1981 lerares Nederlands in het opvangcentrum Victoria Vesta te Heerde, waar 56 Vietnamese bootvluchtelingen, die gered waren door Nedlloyd Dejima en Smit Lloyd 104, verbleven.