Uyen Lu

Wakker worden!

Ook ik stem op Oudejaarsavond af op Youp. Het voelt goed om te weten dat ik, op de valreep,  toch bij een meerderheid hoor namelijk 2,4 miljoen mensen die allemaal graag willen horen wat Youp dit keer weer te vertellen heeft.

Zoals je van Youp kunt verwachten, vloekt, tiert en filosofeert hij erop los bij de indruk-, meelij-, weerzinwekkende gebeurtenissen in 2011. Van Breivik tot Beatrix, van Mauro tot Silvio, van app tot vloed, van kruideniers- tot VOC-mentaliteit. Niets wordt ontzien, niemand wordt gespaard, ook onze Almighty Google niet.

Terwijl ik mij, comfortabel in mijn chaise longue met een glas prik in de hand en een bord oliebollen ernaast, door Youp een (lach)spiegel laat voorhouden, bedenk ik mij dat cabaretier het mooiste vak van de hele wereld is.

Met alle respect voor andere beroepsgroepen maar oudejaarsconferencier is en blijft voor mij een droombaan. Ik zie mij al 364 dagenlang zitten spitten in allerlei (social) media. Als geëngageerde toeschouwer maak ik driftig aantekeningen bij alle nieuwsberichten die mij iets doen. Op de 365e dag beklim ik het podium om mijn uitgestelde emoties over mijn toeschouwers uit te storten.

Ik drijf de spot met de democratie, ik maak de monarchie belachelijk, ik laat de maatschappij van haar slechtste kant zien. Ik ben hard en zacht, blij en boos, chagrijnig en vrolijk. Kortom ik leef mij helemaal uit. Als het meezit, schud ik 2,4 miljoen mensen wakker. Zo niet, kan ik nog altijd rekenen op een staande ovatie. Wat een uitvinding, het beroep oudejaarsconferencier!

Hoewel Youp dit keer ook weer scherpzinnig en briljant is, mis ik iets essentieels. Iets wat Youp aan zijn stand verplicht is. Hij had namelijk verzuimd zijn ongezouten mening te geven op het ‘best geregisseerd toneelstuk’ van heel 2011! Je weet wel, dat ene met hartverscheurend huilende mannen, vrouwen en kinderen bij de dood van hun Geliefde Leider. Volgens de westerse media werden deze emotionele uitbarstingen stevig gedicteerd. Maar persoonlijk zou het mij niet verbazen dat deze tranen echt zijn. Het zijn tranen van wanhoop, van het gevoel ‘van de regen in de drup’ te zijn bij het zien van de vadsige troonopvolger.

Wat zou Youp trouwens hebben gedaan als hij in Noord-Korea was geboren? Zou Youp dan  nog zoals Youp bedoeld is? Misschien lukt het hem eindelijk positief te zijn, want klagers worden eerst allemaal heropgevoed voordat ze hun mond weer open mogen doen. Wie wil hij nu wakker maken? Wie wil hij nu een spiegel voorhouden? En hoe lang houdt hij het uit voordat hij zich freudiaans verspreekt, Geschift in plaats van Geliefd bijvoorbeeld? Hoe lang duurt zijn theaterprogramma voordat hij geboeid wordt afgevoerd door de politie, als ze hem al niet eerder op het spoor waren?

Nederland mag misschien een tweede viool spelen maar ik ben nog steeds blij dat ik hier in alle vrijheid naar Youp kan luisteren. Een cabaretier pur sang als Youp kan alleen bestaan bij de gratie van het recht op meningsuiting. Daarom ben ik ook zo dol op cabaret. En dol op Youp, of misschien omdat hij toch stiekem op George lijkt?

Youp, ooit heb je gezegd*, dat cabaretier jouw functie is. En dat elk land die types als jij nodig heeft. In het kader van innovatie waar je volgens sommige kwade tongen last van hebt, wil ik je uitdagen je comfortzone te verlaten en in de huid te kruipen van een fictieve Noord-Koreaanse cabaretier. Haal de ingrediënten uit een jaar onder het bewind van ‘Oen, Oompie en de Rest’ en trakteer mij in 2012 op een vernieuwende oudejaarsconference.

Wees actueel, wees grappig en vertel wat je wilt vertellen. Ik verheug mij er nu al op!

Uyen Lu

__________________________________________
* interview met Youp van ’t Hek in Nieuwe Revu