Lam Ngo


Vleierij

 

In december vorig jaar maakten we opnieuw mee wat we in 1994 ook al hadden meegemaakt, namelijk de dood van de grote leider van Noord-Korea. De staatstelevisie liet beelden zien van duizenden mensen in diepe rouw. Het immense verdriet van het Noord-Koreaanse volk leek oneindig en ontroostbaar.  

In tegenstelling tot de twijfel van veel mensen in het Westen of al die tranen wel echt waren, ben ik ervan overtuigd dat veel van die mensen Kim Jong-il en zijn vader Kim Il-sung wel degelijk als geliefde leiders hebben beschouwd. In een maatschappij zonder vrije media hoor je alleen het goede nieuws over de vermeende grote leider van het land. Als het ergens niet goed gaat, komt dat alleen doordat lokale overheden het uistekende beleid van de leider verkeerd hebben uitgevoerd. Bovendien zijn het juist deze huilende mensen die volgens mij het meest hebben geprofiteerd van de schaarse middelen van de rampzalige economie in Noord-Korea. Zij nemen de bevoorrechte posities in waarop anderen alleen maar jaloers kunnen zijn.

Zij vormen dus een kring van vertrouwelingen rond de leiders. Kim Jong-il, Kim Il-sung en nu Kim Jong-un zijn misschien verschrikkelijke tirannen, maar nog gevaarlijker is de groep vertrouwelingen die hen omringt. Zonder deze vertrouwelingen kan het schrikbewind niet voortbestaan.

Dag in dag uit praten zij hun narcistische baas naar de mond, waardoor die nóg blinder wordt voor wat werkelijk om hem heen gebeurt. Hun missie wordt dus ‘het ware geloof’, want de vleiers kennen vaak niet hun grens.

Ik herinner me een verhaal uit een Vietnamees schoolboek dat erg veel lijkt op een gedicht van Gerard Reve. Alleen gaat het niet over de kardinaal, maar over een koning die een scheet liet. De vleiers om hem heen zeiden: ‘sjongejonge, wat ruikt het hier lekker!’ De koning reageerde verbaasd en zei: ‘Mijn hemel, dan ga ik dus snel dood, want een scheet zou normaal gesproken moeten stinken’. Waarop de vleiers zich haastten om toe te geven dat het eigenlijk toch stonk.

Dat soort mensen, daar ben ik - net zoals Gerard Reve - niet zo dol op.

 

Lam Ngo
Uit BOS, 18/02/2012

 


Cái Đình - 2012